Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ի•մամ

Ստուգաբանություն

< имам < արաբ․ imam առաջը կանգնած

մահմեդականների հոգևոր առաջնորդ (սկզբից այդպիսին էր Մուհամեդը, հետո արաբների մոտ՝ խալիֆները, թուրքերի մոտ՝ սուլթանները պարսիկների մոտ՝ Ալիի ժառանգները) ◆ Հաջի-մոլլա-Ալին ավելի լավ համարեց հեռու Արաբիայց բերել տալ մի իմամի մասունք, թաղեց յուր բակի մեջ։ Վրթանես Փափազյան
մահմեդական կրոնի գրքերի հեղինակ և մեկնիչ
մահմեդական իշխանավոր, որը մարմնացնում է հոգևոր և աշխարհիկ իշխանությունը ◆ Ամեն բան պատրաստ է. այսօր-էգուց իմամ Շամիլին կբռնեն։ (Շիրվանզադե)
մզկիթների մոտ ընդհանուր աղոթքն ու արարողություններրն անցկացնող մոլլա

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։