 տեր գո

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hunisi 10, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տէր

վանկեր՝ տեր

Ստուգաբանություն

Կազմված է տի «մեծ» և այր բաղադրիչներից:

Գոյական

այն անձը (կազմակերպությունը, հիմնարկությունը և այլն), որին պատկանում է մի բան ◆ Ավտոմեքենայի՝ պարտեզի՝ շենքի տերը:
սեփականատեր, մասնավոր սեփականություն ունեցող անձ
երկրի՝ երկրամասի՝ գավառի և այլն տիրակալ (թագավոր, իշխան, նախարար և այլն) (պատմ․)
ստրկատեր (հնց․)
ազնվական տոհմի գլխավորը, որին պատկանում է, որպես ժառանգական սեփականություն, տվյալ երկրամասը՝ գավառը և այլն (պատմ․)
դասակարգային հասարակարգերում՝ շահագործող դասակարգերին պատկանող անձ (պատմ․) ◆ Տեր կամ ստրուկ պիտի լինիս, ճշմարտություն չկա՛ ուրիշ: (Ավետիք Իսահակյան)
վարձու աշխատող պահող անձ ◆ Մյուս օրը վաղ տերը վեր է կացնում ծառային, ղրկում է արտը հնձելու: Հովհաննես Թումանյան
որևէ կարգի ունեցվածք (գույք, դրամ և այլն) ունեցող մարդ ◆ Միլիոնների տերը և ընդհանուր նախանձի առարկան մեռավ: (Շիրվանզադե)
որևէ բան ունեցող մարդ (սովորաբար՝ մեծ քանակության՝ առատության նրբերանգով) ◆ Ձիերի երամակների՝ կալվածքների՝ հողերի տեր:
որևէ կարգի զբաղմունք ունեցող ◆ Աշխատանքի՝ պաշտոնի՝ արհեստի տեր:
որևէ կարգի՝ հատկություն ունեցող, հոգեկան կամ ֆիզիկական որևէ հատկությամբ օժտված մարդ ◆ Մեծ խելքի՝ գեղեցկության տեր:
վարձակալ ◆ Ո՞վ է հիմա այս կալվածքների տերը,-հարցրեց անծանոթը:

շարունակել․․․