 կետ գո

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [ɔɾvɑ bɑr/hunisi 14, 2015 tʰ.]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կէտ

վանկեր՝ կետ

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *geid «կծել, խայթել, խուտուտ ածել» արմատից. հմմտ. հին իսլանդերեն kitla, հին անգլերեն citelian, հին սաքսոներեն citilōn, այլև՝ հայերեն կծել (-կիծ) (հայ-գերմանական զուգաբանություն):

Գոյական

մաթեմատիկայի, ֆիզիկայի և մեխանիկայի մեջ՝ չափում չունեցող տարածական հատված, գծի՝ հատվածի սահման
որևէ սուր բանով ծակելուց՝ հպելուց և այլնից մնացած փոքրիկ հետք, փոքրիկ կլոր բիծ՝ իբրև մի բանի նշան՝ հետք և այլն
որևէ բան նշանակող պայմանական նշան, որ գործածվում է հանրահաշվի, նոտագրության, այբուբենների և հեռագրի մեջ, ինչպես նաև աշխարհագրական քարտեզներում, նախագծերի մեջ և այլն ◆ Որոտանի աջ ափին, լեռների մեջ մի սև կետով նշված էր նաև իրենց գյուղը: Սերո Խանզադյան
տարածության մեջ կամ մակերևույթի վրա տեղ՝ վայր, որտեղ մի բան է տեղավորված կամ մի բանի տեղ է ունենում ◆ Երկնակամարի մեջ, զանազան կետերում, սկսան աստղերը նշմարվել: (Մուրացան)
սահման, որից սկսվում կամ որին հանգնում է որևէ գործողություն ◆ Հենց այդ օրից էլ գլխին կարմիր շոր կապատ աղջիկը բոլորից ջոկվեց և իմ աչքերում դարձավ այն կետը, որի շուրջը պտտվում էր իմ ներքին աշխարհը: (Ակսել Բակունց)

շարունակել․․․