 քաղցր ած

Հայերեն

վանկեր՝ քաղ•ց(ը)ր

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ *dlk-s-k՛-u արմատից. հմմտ. լատիներեն dulkis «քաղցր», հունարեն γλνκός, գոթերեն suts «քաղցր»:

շաքարին՝ մեղրին և այլնին հատուկ ախորժելի համ ունեցող, քաղցրահամ ◆ Իմ նազելուց քաղցր բուրմունք հետդ բեր: (Ավետիք Իսահակյան)
ոչ դառն, դառնություն չունեցող
շաքարով՝ մեղրով՝ ռուպով և այլնով պարաստված, մեջը (կամ հետը) մեղր՝ շաքար և այլն խառնած
զգայարանների համար դուրեկան՝ հաճելի՝ շոյող, սիրալիր ◆ Քաղցր էր թռչունների վաղորդյան աղմուկը: (Րաֆֆի)
բարի բարյացակամ բարեբարո ◆ Ի՜նչ քաղցր մարդ է դա: (Նար-Դոս)
հարազատ, թանկագին, մտերիմ
սրտին մոտ, հոգեհարազատ ◆ Անցյալի քաղցր հիշատակները չամոքեցին նրա վշտերը: (Մուրացան)
լավ, հաճելի, երջանիկ, երջանկավետ
հոգեկան հաճելի զգացումով լցնող՝ համակող, երջանկության զգացումով տոգորող
անդորր, խաղաղ ◆ Ա՜խ,տվեք ինձ քաղցր մի քուն: Հովհաննես Հովհաննիսյան
քաղցր համ ունեցող ◆ Պեգասը գջլում էր սպիտակ կամ կարմիր առվույտից, ընտրելով ավելի քաղցրերը: (Ղազարոս Աղայան)