գաղտ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɡɑʁt]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ գաղտ 

Ստուգաբանություն

Բնիկ հնդեվրոպական՝ * ul-d-՝ * uel/r- «փակել, ծածկել» արմատից. ներկայացնում է գաղ-ել բայի արմատի տ (< * d-) աճականով ձևը։

Ածական

1. գաղտնի, ծածուկ ◆ [Նա] ծանր ու ահագին բանալիով բացեց գաղտ դուռը։ (Վիգեն Խեչումյան)

գաղտ2

Հոմանիշներ

1. տե՛ս գաղտնի

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ Unbeknownst գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ тайный (ru) ‎(tajnyj), секретный (ru) ‎(sekretnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Գոյական

1. նորածինների գանգի ոսկրազուրկ մասը, որ գտնվում է գանգի կարանների խաչման կետում և պատած է շարակցական թաղանթով, գաղտուն, հոգետուն
2. Արարատյան, Մուշ՝ գլուխ ◆ Թորկ էսոնց սատանի կեր անենք, էսոնց խոր գաղտը գյոռբեգոռ ըլի։ (Խաչատուր Աբովյան) ◆ Վարոցով գոմշի գաղտին վեր էր հատում։ Սահակ Ամատունի

Արտահայտություններ

1. գաղտի վրա բերել (հնց․)
   1. գլխի վրա գցել, գահավիժել ◆ Քամակին տվեց, գաղտնի վեր բերեց։ Սահակ Ամատունի
   2. (փխբ․) իշխանությունից գցել, պատվից գցել ◆ Տանուտերին գաղտի վրա բերեցին։ Սահակ Ամատունի
2. գաղտի վրա գալ - գլխիվայր ընկնել

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։