թռչկոտել
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [tʰrt͡ʃʰkɔˈtɛl]
Դասական ուղղագրութեամբ՝
վանկեր՝ թ(ը)ռչ•կո•տել
Ստուգաբանություն[խմբագրել]
Բայ
- փոքր տարածության վրա թռիչքներ գործել ◆ Վերջապես էն չարաճճի ծտերը կան, որ անդադար թռչկոտում են չորս կողմը։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Կաչաղակներն ու ծտերը թռչկոտում էին ճյուղից ճյուղ, կտցահարում կիսակարմիր կեռասը։
- ոստոստել, ցատկոտել ◆ Անասունների նախիրը բառաչելով, թռչկոտելով դառնում էր արոտից։ (Րաֆֆի)
- վազվզել ◆ Վարդերեսը շատ էր սիրում հանդերում ու մարգերում թռչկոտել, ծաղիկ քաղել։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Օրիորդ սոֆին թիթեռնիկի նման թռչկոտում էր այս կողմ և այն կողմ։ (Րաֆֆի)
- անհանգիստ շարժումներ անել, նստած տեղից արագ-արագ վեր կենալ ու նստել կամ կանգնած լինելով՝ արագորեն այս ու այն կողմ գնալ-գալ
- ցնծությունը՝ բերկրանքը ոստոստելով արտահայտել
- արագորեն վերուվար անել, արագորեն բարձրանալ ու իջնել◆ Նրա հնամաշ շորորի ձորձերը թռչկոտելով դիպչում էին բարձր ազդրերին։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Փոցխն սկսեց թռչկոտել նրանց հետևից։ (Նաիրի Զարյան)
- (փխբ․) ցնծալ, խայտալ ◆ Հոգիս ճնճղուկի պես թռչկոտում էր։ (Վահան Թոթովենց)
- նստած տեղում ծուլ-ծուլ լինել
Հոմանիշներ[խմբագրել]
- թռչկոտալ, ցատկոտալ, ցատկոտել, ցատկռտել, ոստոստել, ոստոստալ, կայթել, կայթռել, խայտալ, թռվռալ, թռչոտել, թռչտալ, թռչտել, (հզվդ․)՝ թռչկտալ, թարթափել, կայթռնել, թիռ (թիռ-թիռ) առնել, թոնթռի տալ, (գվռ․)՝ թռվռկալ, թռվռկել, թփթփալ, ծլունգ անել (լինել), կետ անել (ուրախությունից)
- վազվզել, թևթևել
- տե՛ս ցնծալ
Արտահայտություններ[խմբագրել]
| Բաղադրյալ բառեր | |
| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։