կորդ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [kɔɾd]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ կորդ 

Ստուգաբանություն

1. Մոկս, Ուրմիա, Ոզմ՝ խոպան՝ անմշակ՝ անվար մնալով կոշտացած ◆ Կորդ հող։ (Հրաչյա Աճառյան)
2. Բալու՝ երկու արտերն իրարից բաժանող թումբ
3. Մալաթիա՝ կարելու ժամանակ երկու կտորի ծայրերն իրար եկած տեղը
4. Ալաշկերտ՝ պինդ՝ թանձր մածուն
5. Համշեն՝ ջրի մամուռ
6. Խարբերդ՝ (փխբ․) տանը մնացած աղջիկ
7. անկոխ, որտեղ մարդու ոտք չի եղել (փխբ․)
8. ծառի հաստ բուն

Հոմանիշներ

1. տե՛ս խոպան
2. տե՛ս թանձր, պինդ
3. տե՛ս անկոխ
4. տե՛ս բուն
5. տե՛ս գուղձ

Արտահայտություններ

1. կորդ թողնել՝ ձգել
   1. արտը երկու տարի չհերկել, որ զորանա
   2. արտերի միջև սահման թողնել
2. կորդ կոշտ Խոտուրջուր՝
   1. վարած արտի մեջ խոշոր զանգվածային հող
   2. աղի՝ շաքարի կտոր
3. կորդ հերկ - հանգստացած արտի հերկ
4. կորդ ակ - Լոռի, Գանձակ՝ կորդի վրայով գնացողգութանի փոքր անիվ ◆ Կորդի ակն ասավ՝ իմ տեղս ջլիզ զոռ ա, դու խի չի գի՞տեք, որ աչքերս քոռ ա։ Ահ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ целина (ru) ‎(celina), целинный (ru) ‎(celinnyj) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։