շվար

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ʃvɑɾ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ շուար

վանկեր՝ շ(ը)•վար 

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *skeu- «ուշադրություն դարձնել» արմատից. հմմտ. լատիներեն caveo «զգուշանալ», լատվիերեն kavek «դանդաղեցնել, հապաղեցնել», գոթերեն ur-skaws «զգույշ, շրջահայաց»։

Ածական

1. նույնն է՝ շիվար

Հոմանիշներ

1. շիվար, շվարուն, մոլոր, մտամոլոր, մտացիր, մոլորամիտ, շփոթված, վրիպախոհ, վրիպամիտ, ժուռ
2. տե՛ս անճար
3. տե՛ս անգործ

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։