Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ տա•քա•նալ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ջերմության ազդեցությամբ տաքության աստիճանը բարձրանալ, սառը վիճակից տաքի փոխվել, ջերմությունն ավելանալ, տաք դառնալ ◆ Ջուր էր տաքացնում, որ գլուխը լվանա։
այլևս չմրսել, ջերմության ազդեցությամբ այլևս ցրտություն չզգալ, մարմինը՝ իրեն տաքացնել ◆ Քիչ էր մնում ցրտից սառչեի, եկա մի քիչ տաքանամ: Հովհաննես Թումանյան
եղանակը տաք դառնալ, ցրտերն անցնել, օդի ջերմաստիճանը բարձրանալ ◆ Օրերը տաքանում էին։
(փխբ․) գրգռվել, հուզվել ◆ Վիճողներն ավելի ու ավելի էին տաքանում:
(փխբ․) սաստկանալ, բորբոքվել, թեժանալ ◆ Քեֆը՝ ուրախությունը՝ վեճը տաքանալ:
(փխբ․) ջերմ զգացումներ տածել, սիրտը կպչել մեկին՝ մի բանի ◆ Նա էլ, չնայելով, որ սաստիկ

տաքացած է ինձ վրա (այնպես, ինչպես ես եմ տաքացած նրա վրա), ինձ չի սիրում։ (Հ. Սենկևիչ) ◆ Իր նոր պաշտոնի վրա շատ է տաքացել:

(փխբ․) ոգևորվել, բորբոքվել ◆ Ու տաքանում են տղերքը սաստիկ, փեշերը հավաք խրում են գոտին։ Հովհաննես Թումանյան
մարմնի որևէ մասում տաքություն զգալ (հարվածից, բորբոքումից) ◆ Աչքի տակը հարվածից տաքացել էր։ (Ակսել Բակունց)
(փխբ․) որևէ տեղում սնվել՝ մեծանալ՝ խնամվել, որևէ մեկի հովանավորությամբ իր համար ապահով՝ բարձր դիրք ստեղծել, հաստատուն դիրքի հասնել, տաք տեղ գտնել ◆ Մեծ հույս էին դրել հունաց ծառայության մեջ տաքացած հայ իշխանին։ Դերենիկ Դեմիրճյան
(փխբ․) հոգեպես բավականություն զգալ, հոգին ուրախությամբ՝ մխիթարությամբ՝ հույսով լցվել ◆ Սահակ դային… տաքանում էր երազով։ Համո Սահյան

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ
անգլերեն՝ reverberate, flux, melt, concoct, thaw գերմաներեն՝ դանիերեն՝ թուրքերեն՝ իսպաներեն՝ իտալերեն՝ հոլանդերեն՝ հունարեն՝ շվեդերեն՝ պորտուգալերեն՝ ռուսերեն՝ теплеть (ru) ‎(tepletʹ), потеплеть (ru) ‎(potepletʹ), греться (ru) ‎(gretʹsja), погреться (ru) ‎(pogretʹsja), нагреваться (ru) ‎(nagrevatʹsja), нагреться (ru) ‎(nagretʹsja) վրացերեն՝ ֆրանսերեն՝

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։