Հայերեն

Արեւմտահայերէն Արտասանութիւն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ գանգ

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * unk-՝ * uenk- «ծռել, թեքել» արմատից. հմմտ. հին հնդկերեն vancati «ծուռ է գնում, շեղվում է», vankri «կող, կողոսկր», հին անգլերեն wōh «ծուռ, շրջված», հին իռլանդերեն va (< * uonkō-) «անկյուն»:

Գոյական

մարդու և ողնաշարավոր կենդանիների գլխի կմախքը ◆ Կարծես գանգս դատարկել և լցրել են կապարով: (Նար-Դոս)
(փխբ․) գլուխ ◆ Կարճահասակ էր նա, բայց լայնաթիկունք, ոսկրոտ, լայն և բարձր ճակատով, ճաղատ գանգով: (Վահան Թոթովենց)

Հոմանիշներ

(կզմխս․) կառափ, գլուխ, ուղղաբույն, (հզվդ․) սկավառակ (փխբ․), գոգոշ (գվռ․), գլխի ձեղուն, գլխի թաս
գլուխ, կառափ, (փխբ․)՝ իմաստարան, վերնատուն, (ժղ․)՝ կարկաժ, կաժ, կոտ (գվռ․), գլխի ձեղուն

Արտահայտություններ

գանգը տաքանալ – տե՛ս գլուխը տաքանալ

շարունակել․․․