Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ կատար

վանկեր՝ կա•տար

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ *g^u-od-՝ *geu- «ծռել, թեքել, կամար կապել» արմատից. հմմտ. նորվեգերեն բարբառային kyta «սապատ, վեր ուռած ծալք, ուռուցք», շվեդերեն բարբառային kūt «սապատ, պալար»: Հազիվ թե ծագի սեմական աղբյուրից. հմմտ. եբրայերեն keter «պսակ, թագ, կատար»:

Գոյական

որևէ բանի ամենաբարձր կետը՝ ծայրը, գագաթ ◆ Դարերից ի վեր ապրում էին այդտեղ հսկահասակ կաղնիներ, մայրեր ու կաղամախներ, որոնց կատարները ծրարում էին ամպերի մեջ: (Մուրացան)
լեռան գագաթ՝ գլուխ ◆ Արարատի ծեր կատարին դար է եկել վայրկյանի պես ու անցել: (Ավետիք Իսահակյան)
(փխբ․) մարդու գլուխ
թռչունների (աքաղաղ, հավ) գլխին ցցված միսը, բբուկ, ցցունք

Հոմանիշներ

գագաթ, արտևան, ծայր, գլուխ (փխբ․), սարի գլուխ, սարի ծայր
տե՛ս գլուխ
պսակ (ծառի)
բբուկ, ցցունք, կակաչ

Արտահայտություններ

կատարը դատարկ - անխելք, անմիտ, տխմար մարդ
կատարը տաք - հարբած, գինով
կատարը տաքանալ՝ տաքացնել (խսկց․) - հարբել, գինովանալ ◆ Կերանք, խմեցինք, «կատարներս տաքացավ» ու սկսեցինք դատարկված շշերը նետել ու օդում կրակել նրանց վրա: (Վախթանգ Անանյան) ◆ Կատարդ տաքացրել ես, չես իմացել ինչ ես անում: (Պերճ Պռոշյան)

շարունակել․․․