 ծով գո

Հայերեն

ՄՀԱ՝ [hy], [t͡sɔv]

Ստուգաբանություն

Թերևս բնիկ հնդեվրոպական *g'ob- «ծով» արմատից, հմմտ. հին իռլանդերեն go, հին իսլանդերեն kaf «ծով»։

Գոյական

օվկիանոսի մաս, առավել կամ պակաս չափով ցամաքով շրջապատված դառնաղի ջրով ջրային մեծ տարածություն
մեծ լիճ ◆ Կասպից ծով, Վանա ծով
արհեստական մեծ ջրավազան ◆ Երևանյան ծով
ընդհանրապես՝ ջրային տարածություն երկրագնդի վրա՝ ի հակադրություն ցամաքի ◆ Քանի կան մարդիկ, կա ցամաք ու ծով: (Ավետիք Իսահակյան)
(փխբ․) առատորեն թափված արյուն՝ արտասուք՝ քրտինք և այլն ◆ Երկիրը ծով էր արյան ու կարիքի: Եղիշե Չարենց
(փխբ․) որևէ բանի չափազանց մեծ քանակություն ◆ Նույնիսկ փորձված ժուռնալիստը հեշտությամբ գլուխ չի հանի թղթերի այդ ծովում: (Կ. Ռյուկման)
(փխբ․) որևէ բանի շերտով՝ ծածկույթով համատարած պատված ընդարձակ տարածություն ◆ Ավազի՝ կանաչի՝ մրգաստանների ծով
(փխբ․) անսահմանափակություն, անսպառություն, որևէ բան անսահմանափակ՝ անսպառ կերպով լինելը՝ ունենալը ◆ Սայաթ-Նովա - խելքի ծովա
(փխբ․) խորք, էություն ◆ Սիրուդ հողմը սրտիս ծովն է հուզել: Գուրգեն Մահարի

շարունակել․․․