Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ տածել

վանկեր՝ տա•ծել

Կազմություն

Արմատ՝ տած, վերջածանց՝ -ել:

խնամել, հոգ տանել, անհրաժեշտ խնամք` հոգատարություն ցույց տալ
մեկի` մի բանի նկատմամբ որևէ վերաբերմունք` զգացում ունենալ, իր մեջ զգալ` ունենալ` փայփայել որևէ զգացում ◆ Վարազդուխտը չէր միտում ավելին ձեռք բերել Վասակից, քան այն զգացմունքը, որ տածում էր վերջինս դեպի ինքը: Դերենիկ Դեմիրճյան