Հայերեն

վանկեր՝ կա•պա

շապիկի վրայից և վերարկուի տակից հագնելու աշխարհականի կամ հոգևորականի երկար զգեստ, պարեգոտ ◆ –Ծո տղա՛, լաճ, կապեդ կարե՞մ կարճ։ (Հրաչյա Աճառյան)
կանացի երկար ու լայն զգեստ՝ շրջազգեստ ◆ Էնիկ մե սիրուն կարմիր կապա մ'էր հաքել։ (Ձեռագիր) ◆ մեն-մեն անիմ՝ ճոր անիմ, կապան կռռիմ՝ շոր անիմ։ Ահ
օձի շապիկ՝ խորխ
գրքի երեսը անցկացնելու հաստ թուղթ՝ գիրքը մաքուր պահելու համար
խավիծի տակի պնդացրած և կիսայրած համով շերտը
կովի՝ եզան մորթը՝ կաշին