կապա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ կա•պա
- Կարին, Պարտիզակ՝ կանացի երկար ու լայն զգեստ՝ շրջազգեստ ◆ Էնիկ մե սիրուն կարմիր կապա մ'էր հաքել։ (Ձեռագիր) ◆ մեն-մեն անիմ՝ ճոր անիմ, կապան կռռիմ՝ շոր անիմ։ Ահ
- տղամարդու զգեստ ◆ Տուր ինձ իմ հոր ծալ-ծալ կապեն:ՀԹ
- կրոնավորների երկար զգեստ, որ հագնում են վերարկուի տակ, պարեգոտ ◆ Հանկարծ նկատեց դպիրը իր սեև կապան, որի վրա արդեն փոշի էր նստել: (Ակսել Բակունց)
- Նոր Նախիջևան, Սեբաստիա՝ շապիկի վրայից և վերարկուի տակից հագնելու աշխարհականի կամ հոգևորականի երկար զգեստ, պարեգոտ ◆ –Ծո տղա՛, լաճ, կապեդ կարե՞մ կարճ։ (Հրաչյա Աճառյան)
- Արաբկիր՝ օձի շապիկ՝ խորխ
- Արաբկիր՝ գրքի երեսը անցկացնելու հաստ թուղթ՝ գիրքը մաքուր պահելու համար
- Սեբաստիա՝ խավիծի տակի պնդացրած և կիսայրած համով շերտը
- Սեբաստիա՝ կովի՝ եզան մորթը՝ կաշին
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Թարգմանություններ | |
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։