Հայերեն

վանկեր՝ կա•յեն

եղբայրասպանության՝ նախանձի՝ չարության խորհրդանիշ (ըստ Աստվածաշնչի՝ նախահայր Ադամի անդրանիկ որդու՝ Կայենի անունից, որը չար նախանձից սպանեց իր կրտսեր եղբորը՝ Աբելին)
վիթխարի, հսկա, մեծ ◆ Փոքրիկ շունը հաչում է կայեն փղի վրա։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

կայեն մարդ - անգութ, անխիղճ ◆ Նա կայեն մարդ ա, քեզ բան չի տալ։ Սահակ Ամատունի
կայենի կոտոշ - անեծքի դրոշմ, որ կրում է իր դեմքին անեծքի դատապարտվածը (ըստ կրոնական ավանդության)
կայենի կոտոշ բսնի գլխիդ - դավաճանին՝ մատնիչին ուղղված անեծք
կայենի մատաղն ըլի ձեր արած մատաղը (անեծք) - այն, ինչի համար մատաղ եք արել՝ ընդունելի չլինի
կայենի օխտն անեծքն ու պատիժը վրեդ թափի (անեծք) - չարաչար պատժի ենթարկվես