Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ վանկեր՝ ա•բով

Ստուգաբանություն

(գվռ․) ապավինությամբ, մեկի վրա հույս դնելով ◆ Գեղը մնաց ջահել-ջուհուլների աբով։ (Պերճ Պռոշյան)
նպատակով, պատճառով, համար ◆ Տղա, ի՞նչ բանի աբով էկեր ես։ (Էմինյան ազգագրական ժողովածու)
նույնն է՝ ապով ◆ Վարժապետը քո ապով ինձ ծեծեց։ Ատ ◆ Ի՞նչ ապով տու սպանիր իմ խարս։ Ահ ◆ Գիշեր չուր լուս ես ինքն ապով կու լամ, կուրցավ աչքերս լալով։ (Հրաչյա Աճառյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։