ադաբ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɑˈdɑb]
վանկեր՝ ա•դաբ
ադաբ1[խմբագրել]
- Թբիլիսի, Կարին, Մուշ, Մոկս, Ուրմիա՝ ամոթ, պատկառանք ◆ Տարը տես, ադաբ չունելի, կըլի ինձ խրատելի։ Ժվ ◆ Հայա սիրե, ադաբ սիրե, յար սիրե։ (Սայաթ-Նովա)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
- ադաբը կտրիլ - ամոթը՝ պատկառանքը կորցնել ◆ Կտրեցիր ադաբըտ, կտրեցիր ահըտ։ (Սայաթ-Նովա)
ադաբ2[խմբագրել]
- Մոկս՝ թարախ ◆ Բերանից ադաբ է կը թափվա։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։