ադաբ
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɑˈdɑb]
վանկեր՝ ա•դաբ
ադաբ1
[խմբագրել]- Թբիլիսի, Կարին, Մուշ, Մոկս, Ուրմիա՝ ամոթ, պատկառանք ◆ Տարը տես, ադաբ չունելի, կըլի ինձ խրատելի։ Ժվ ◆ Հայա սիրե, ադաբ սիրե, յար սիրե։ (Սայաթ-Նովա)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]- ադաբը կտրիլ - ամոթը՝ պատկառանքը կորցնել ◆ Կտրեցիր ադաբըտ, կտրեցիր ահըտ։ (Սայաթ-Նովա)
ադաբ2
[խմբագրել]- Մոկս՝ թարախ ◆ Բերանից ադաբ է կը թափվա։ (Ձեռագիր)
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։