Հայերեն

վանկեր՝ ա•ե•րա•ցի•ա

Ստուգաբանություն

< аэрация < ֆր. aēration < հուն.aēr օդ

որևէ միջավայր (ջուր, հող և այլն) օդի բնական մուտք.
տարբեր միջավայրերում առկա օրգանական նյութերի արագ օքսիդացման նպատակով օդի արհեստական հագեցում, օրինակ՝ կեղտաջրերը կամ ջրամբարները օրգանական նյութերով մարդածին աղտոտումից մաքրման ժամանակ, ինչպես նաև ջրամբարներում ջրային օրգանիզմների զանգվածային անկման դեպքում (երբ ջրում թթվածնի պարունակության կրճատում է նկատվում)

Բաղադրյալ բառեր
հողի աերացում ջրերի աերացում մակերեսային աերացում

Թարգմանություն

Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
Ս.Ա. Բալոյան, Բնապահպանական նշանակության տերմինների և բառակապակցությունների բացատրական բառարան, Երևան, «ՀՀ բնապահպ. նախ.-ն, Բնական պաշարների կառավ. և չքավ. նվազ. ծրագիր.», 2008 — 152 էջ։
Հովհաննես Մակարյան, Կիմ Աբելյան, Անասնաբուժական կլինիկական տերմինների բացատրական բառարան, Երևան, «Ստամպա», 2002 — 256 էջ։
Մ․Խ․ Պողոսյան, Ֆրանսերեն-հայերեն ագրոէկոլոգիական և անտառագիտական տերմինների համառոտ բառարան (ՀԳԱ), Երևան, 2005 — 144 էջ։