ազգականչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑzɡɑˈkɑnt͡ʃʰ]
վանկեր՝ ազ•գա•կանչ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) ազգին կանչող՝ համախմբող կոչ՝ ձայն ◆ Հիմա Մոնտե Կառլոյի ռադիոյով որպես հայ ժողովրդի ազգակաչեր են հնչում սուրբ Էջմիածնի զանգերի կոչնակները։ «Հայաստանի Հանրապետություն»
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։