ազղուն

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ազ•ղուն 

1. Կարին, Ղարաբաղ, Ամասիա, Համշեն, Մեղրի, Հավարիկ՝ կատաղի, մոլի ◆ Բողարը ազղուն շուն է։ (Հակոբ Մանանդյան)
2. (փխբ․) կտրիճ, քաջ ◆ Աշունքին ես ու տղաներս մատնացուն ազղունի նման կոտրատել թափել էինք։ (Խաթաբալա)
3. Ղազախ՝ ձեռնահաս, ճարպիկ ◆ Տեհաք ազղուններին ոնց հեչ արավ։ Հովհաննես Ճուղուրյան

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։