ալա

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•լա 

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կարին, Տիգրանակերտ՝ երփներանգ, բազմագույն ◆ Ծաղիկ ունիմ ալա ա, ալա չի ալվալա ա։ (Պերճ Պռոշյան)
2. Ղարաբաղ՝ կարմիր, ալ ◆ Պատարաքին մեր ալա եզնը մորթեցինք։ (Տմբլաչի Խաչան)
3. Թբիլիսի, Կարին՝ կարմրախայտ ◆ Այսօր քընացել էի մեծ գետը, քանիմ հատ ալա բռնեցի։ (Ձեռագիր)

ալա2

1. Շատախ, Պապեն՝ դեռ, դեռևս ◆ Ալա շատ բան պիտի ասի։ (Հրաչյա Աճառյան)

ալա3

1. Էվերիկ՝ տե՛ս ալալ³

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։