ալաղ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•լաղ 

  1. Ղարաբաղ՝ մոլախոտ ◆ Վարթիկը… հնազանդությամբ լսեց իր մոր խոսքը և առնելով ալաղի խշբիկըև մի քան ցամաք հաց, կապեց մեջքին և դուրս գնաց տնից։ (Րաֆֆի) ◆ Ալաղը խեղդել ա ցանքը։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. ալաղ անել, ալաղը հանել, քաղհանել, մոլախոտերը հանել ◆ Ալաղը հանեցինք, ցանքսը օրեր օր առաջ է գալիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։