ալաջա

Հայերեն

• ՄՀԱ^(key): [ɑlɑˈd͡ʒɑ]

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•լա•ջա 

Ածական

1. Պոլիս, Ջավախք, Սմս` խայտաբղետ, գույնզգույն, երփներանգ ◆ ալաջա մեզար
2. Արարատյան, Վան, Պոլիս, Ամասիա` մետաքսյա կամ կիսամետաքսյա խայտաբղետ գույներով հաստ գործվածք ◆ (Խանութում կար) մի քանի խամ չիթ, նույնչափ ալաջա կոչված կանաչ ու կարմիր շերտավոր կերպաս։ (Պերճ Պռոշյան)
3. Վան` կիսահաս ◆ Ծիրանն ի հասե, խաղողն ալաջա, էրկու յար ունեմ, մեկ խին, մեկ թաժա։ ԱՏՍ

Արտահայտություններ

1. Նոր Նախիջևան` ալաճա-խառղա -
   1. կաչաղակ ◆ Ալաճախառղան սատանայեն գեշ է։ (Խաչատուր Փորքշեյան)
   2. Պոլիս` ճայ
2. Մուշ, Վան` ալաճա կոնդ
3. ալաճա պար - խուռներամ պար, երբ շուրջ քսան տղա և աղջիկ, մեջընդմեջ, իրար ձեռ բռնած, կողք կողքի, անբաժան, ծնկածալիկ պարում են ու երգում
4. Կարին, Ամասիա` ալաճա-պուլաճա - խայտաբղետ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Գոյական

1. Արարատյան, Կարին` էություն, հատկություն ◆ Մարթուն ալաճան ներսեն է, ի՞նչ իմանաս։ (Ձեռագիր) ◆ Տավարի ալաջեն դուրս ա, մարդունը՝ ներսն ա։ (Տիգրան Նավասարդյան)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։