ալոց

Հայերեն բարբառային բառ

ալոց 1

վանկեր՝ ա•լոց 

1. տե՛ս լոձ

ալոց 2

1. Պարտիզակ, Սեբաստիա, Ակն՝ այլոց, այլ, օտար, ուրիշ

Արտահայտություններ

1. ալոց աշխարհ Սեբաստիա՝ հեռավոր, անծանոթ երկրի ◆ Ալոց երկիր գացիր։ (Հ․Տեր-Հակոբյան) ◆ Ալոց աշխարքե մարդ չէր մնացեր, լցվել էր։ Կգ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։