ալվա
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ալ•վա
- Խարբերդ, Բալու՝ դարձյալ, կրկին ◆ Մի՛ լար, մարիկ, մի՛ լար, ես ալվա տի գա։ (Գարեգին Սրվանձտյան) ◆ Ալվա էկան գարնան օրերը, Առնիմ յարս, էլլամ կանանչ լեռները։ Համո Սահյան ◆ Վաղը ալվը պիտոր էրթամ։ ◆ Մեկ ալ իրիկունը ալվա դուռը թխրցուցին։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։