Jump to content

ալրտուն

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•լ(ը)ր•տուն 

  1. Մուշ, Նոր Բայազետ, Վան, Կարին, Շատախ, Սասուն, Ուրմիա, Սեբաստիա, Խոտուրջուր՝ ջաղացքարերի առջև հաստատված տախտակե արկղ, որի մեջ սորում է ալյուրը ◆ Ալրտունը տեհե բերանը լեցուկ է։ (Հ․Տեր-Հակոբյան)
  2. Արարատյան, Սեբաստիա, Ղազախ՝ մեծ աման, որի մեջ ալյուր են պահում

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։