Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ակ•լա•տիզ

Ակլատիզ1

Վան, Մուշ, Սասուն՝ (ժղ․) երևակայական հրեշ, որով վախեցնում են երեխաներին ◆ Մայրը մուր քսեց պտուկին և վախեցրեց նրան սարդով ու ակլատիզով։ Խաչիկ Դաշտենց ◆ Սուս կաց, թե չէ ակլատիզը կգա քեզ կտանի։ մլխ
Արարատյան, Ղարաբաղ, Կարին, Վան՝ մի գլուխ սոխ, որի չորս կողմովը մեծ պասի յոթ շաբաթների թվով հավի փետուր են անցկացնում և ամեն կիրակի մեկ-մեկ հատ հանելով, որոշում են Զատկի շաբաթը, ախացել ◆ Պառավ տատը ակլատիզ կամ «մեծ պաս» է շինում։ Սահակ Ամատունի ◆ Ակլատիզ․ չվան վիզ, կախվեր էրտիս։ (Գ․Շերենց)

Թարգմանություն

(փխբ․) շատ նիհար, ոսկորն ու կաշին մնացած

Վան՝ վայրի բույս՝ գորշագույն փափուկ տերևներով, դեղին ծաղիկներով, ունի խիստ կծու կաթ, որով բուժում են քաչալ կոչված հիվանդությունը և պատրաստում աչքի դեղ, խտուտ, կռաբանջար, խմբաբա ◆ Հաշկանա գերեզմանատունը շատ ակլատիզ կա։ Սահակ Ամատունի

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։