ակցենտ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑkˈt͡sʰɛnt]
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]< акцент< լատ. accentus «շեշտ»
Գոյական
- (մրմն․) հնչյունի ուժի կարճատև և անակնկալ ուժեղացումը
- (թատր․) առոգանություն, շեշտ, շեշտ դնելը ինչ-որ բանի վրա` առանձնացնելը մյուսներից, հատկապես ուշադրություն դարձնելը ինչ-որ բանի
- (թատր․) առոգանություն` արտասանության տեսակ, երբ օտար լեզվի բառերը արտասանելիս փոխվում են խոսողի կողմից
- տվյալ լեզվին կամ բարբառին հատուկ հնչա-արտասանական առանձնահատկություն, որը բնորոշ է դարձնում ոչ մայրենի լեզվով խոսողի արտասանությունը
- շեշտի կամ որևէ հնչյունի-արտասանական յուրահատկությունը արտահայտող նշանը գրավոր տեքստում
- տե՛ս շեշտ
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Կ․ Կ․ Բաբայան, Մարմնամարզական տերմինների տեղեկատու բառարան («Հայաստան» հրատարակչություն), Երևան, 1985 — 184 էջ։
- Աշոտ Հայրապետյան, Օտար բառերի բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «հեղինակային հրատարակություն», 2011 — 643 էջ։
- Մելս Սանթոյան, Արեն Սանթոյան, Գրականագիտական բառարան, Երևան, «Վան արյան», 2006 — 209 էջ։