ահաբեկու
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑhɑbɛˈku]
վանկեր՝ ա•հա•բե•կում
Բառակազմություն[խմբագրել]
Ածական
- (նորբ․) ահաբեկող, ահաբեկիչ, տեռորիստ ◆ Ահ ու սարսափ տարածող։ Այն հանգամանքը, որ դաշնակցությունը չկարողացավ խոչընդոտել իր ղեկավարի արտաքսմանը ևբ որպես կուսակցության արգելման համարժեք քայլ համարեց նախագահական ապարատի ցանկապատի մոտ նստելը, ցույց է տալիս, որ ՀՅԴ-ն այնքան էլ ահաբեկու չէ Լրագիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։