ահալու
Հայերեն բարբառային բառ
- ՄՀԱ՝ [ɑhɑˈlu]
վանկեր՝ ա•հա•լու
- Թբիլիսի, Ղարաբաղ՝ սարսափելի, երկյուղալի ◆ Ավազակն էնենց ահալու չեէ իր թոփ ու թվանքով, վունցոր դուք ձիր էրեսի դիմակով։ (Գարեգին Սևունց)
- վտանգավոր ◆ Հեքիմը իր ուշք ու միտքըէն հիվանդութենի վրաէ դաթնեցնում, վուրն ավելի ահալուն է։ (Գարեգին Սևունց)
Արտահայտություններ[խմբագրել]
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։