Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ ահաւոր

վանկեր՝ ա•հա•վոր

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

սարսափելի, երկյուղալի ◆ Հոգիս մռայլ ու անհույս, գլխիս ամպերն ահավոր: Հովհաննես Հովհաննիսյան
խիստ, ուժգին, սաստիկ ուժեղ ◆ Նրա ահավոր ձայնը դղրդեցնում էր ամբողջ բանակը։ (Րաֆֆի)
ծանր, անտանելի, անհանդուրժելի ◆ Ահավոր վիշտ։ (Դանիել Վարուժան) ◆ Այդ սխալ է ահավոր: Ստեփան Զորյան
վտանգավոր ◆ Սա ինչ ահավոր մարդ է։
զարհուրած, սարսափահար կերպով ◆ Մեռած քաղաքի շենքերից մեկում, Պառկել էի ես ահավոր, անքուն։ Եղիշե Չարենց
(փխբ․) ծայրահեղ, երկյուղ առաջացնելու չափ, ապշեցնելու չափ ◆ Ամեն մեկն աշխատում էր, որ շատ հիանա այս ահավոր գեղեցկության վրա։ Հովհաննես Թումանյան

սարսափելի, երկյուղալի, զարհուրելի, քստմնելի, ահալի, ահալիր, ահալից, ահազդու, ահազդեցիկ, ահարկու, ահազարզանդ, ահազարհուր, սարսափազդու, ահեղ, ահոտ, ահուտ, երկնչելի
անտանելի, ծանր, խիստ, չափազանց, դժոխային, դժոխաբեր, սոսկալի, դժվարըմբեր, դժվարըմբերելի, սաստիկ, անըմբեր (արևմտհ․)
տե՛ս ուժգին
տե՛ս վտանգավոր
տե՛ս ծայրահեղ

Բաղադրյալ բառեր
ահավորագոչ ահավորահայաց ահավորանալ ահավորանք ահավորապես ահավորատես ահավորատեսիլ ահավորափայլ ահավորել ահավորվել ահավորություն

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։