Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ա•հե•ղա•դ(ը)•ղորդ

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

ահեղորեն դղրդացող, ահեղ թնդյուն՝ շառաչ արձակող ◆ Գոռոց էր միայն լսվում, մի անընդհատ ջրվեժի ահեղադղորդ գոռոց։ Դերենիկ Դեմիրճյան

ահավոր դղրդյուն հանելով ◆ Դաշտերն ու անտառները արձագանքում են ահեղադղորդ: (Հրաչյա Քոչար)

ահեղաթնդյուն, ահեղաթունդ, ահագնադղորդ, մեծադղորդ, ահեղաշաչ, ահեղաշառաչ, ահեղաշաչյուն, ահեղորոտ, մեծաշաչ, մեծաշառաչ, մեծաշռինդ, երկնադղորդ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։