ահեղահամբավ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑhɛʁɑhɑmˈbɑv]
վանկեր՝ ա•հե•ղա•համ•բավ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) ահեղ համբավ ունեցող, սարսափազդու ◆ Երբ մի երկու ամիս առաջ Նոր Ջուղայի Ս․ Ամենափրկիչ վանքի թանգարանում կարդում էի ահեղահամբավ շահ սույն տողերը, չէի կարող ենթադրել, որ դրանք պետք է մեջ բերեմ երևանյան իմ այս ելույթում Սիլվա Կապուտիկյան
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։