ահլի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ահ•լի
- Արարատյան, Թբիլիսի, Ջավախք՝ ծեր, տարիքավոր, ահել ◆ Վերջը որ շատ ման են գալի, տեսնում են՝ հրենիկ մի ահլի պառավ կնիկ քուչի դռանը նստած ա։ (Հայ ժողովրդական հեքիաթներ)
- Արարատյան, Կարին՝ հմուտ, փորձառու, կենսափորձ ունեցող
- արժեքավոր, շնորհալի ◆ Ես ասում էի ահլի, կատարյալ աղջիկ ուզենք։ (Պերճ Պռոշյան)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։