Jump to content

աղաք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•ղաք 

աղաք 1

[խմբագրել]
  1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կռզեն՝ առջև, առջև ◆ Գազանի աղաքը կտրեցին։ Սերո Խանզադյան ◆ Խոփն ասավ՝ քամակս դուզ, աղաքս կեռ ա, գետինը շալակելը շատ ծանր բեռ ա։ Աշոտ Հովհաննիսյան
  2. նախ, առաջ, նախապես
  3. Մեղրի՝ ճանապարհ

Արտահայտություններ

[խմբագրել]
  1. աղաք անել - առաջը գցել ◆ Չալ կովը աղաքն արեք, տարեք։ Աշոտ Հովհաննիսյան
  2. աղաք մանչել - Ղազախ՝ նստած դրությամբ առաջանալ
  3. աղաքը առնել
    1. որևէ բանի առաջն առնել՝ փակել ◆ Թշնամու աղաքը առան՝ կտրեցին։ Սահակ Ամատունի
    2. առաջկտրուկ անել ◆ Ոտով գնում էինք Փարպի, նա աղաքն առավ։ Սահակ Ամատունի ◆ Վազելիս ես նրա աղաքն առա։ Սահակ Ամատունի
  4. աղաք(ը) գցել՝ քցել
    1. առաջը գցել ◆ Էրեխեքին աղաքը քցած գնում էր։ (Ձեռագիր)
    2. առաջ տանել
  5. աղաքը կանգնել
    1. դիմադրել
    2. հակաճառել ◆ Ո՞վ կարող է նրա աղաքը կանգնի: (Հրաչյա Աճառյան)
  6. աղաքը կտրել
    1. տե՛ս աղաքը առնել
    2. կասեցնել

աղաք 2

[խմբագրել]
  1. Մարաշ՝ աղիք

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։