աղաք

Հայերեն բարբառային բառ

• ՄՀԱ՝ [ɑˈʁɑkʰ]

վանկեր՝ ա•ղաք 

աղաք 1

1. Արարատյան, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Կռզեն՝ առջև, առջև ◆ Գազանի աղաքը կտրեցին։ Սերո Խանզադյան ◆ Խոփն ասավ՝ քամակս դուզ, աղաքս կեռ ա, գետինը շալակելը շատ ծանր բեռ ա։ Աշոտ Հովհաննիսյան
2. նախ, առաջ, նախապես
3. Մեղրի՝ ճանապարհ

Արտահայտություններ

1. աղաք անել - առաջը գցել ◆ Չալ կովը աղաքն արեք, տարեք։ Աշոտ Հովհաննիսյան
2. աղաք մանչել - Ղազախ՝ նստած դրությամբ առաջանալ
3. աղաքը առնել
   1. որևէ բանի առաջն առնել՝ փակել ◆ Թշնամու աղաքը առան՝ կտրեցին։ Սահակ Ամատունի
   2. առաջկտրուկ անել ◆ Ոտով գնում էինք Փարպի, նա աղաքն առավ։ Սահակ Ամատունի ◆ Վազելիս ես նրա աղաքն առա։ Սահակ Ամատունի
4. աղաք(ը) գցել՝ քցել
   1. առաջը գցել ◆ Էրեխեքին աղաքը քցած գնում էր։ (Ձեռագիր)
   2. առաջ տանել
5. աղաքը կանգնել
   1. դիմադրել
   2. հակաճառել ◆ Ո՞վ կարող է նրա աղաքը կանգնի: (Հրաչյա Աճառյան)
6. աղաքը կտրել
   1. տե՛ս աղաքը առնել
   2. կասեցնել

աղաք 2

1. Մարաշ՝ աղիք

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր
աղաքակտրուկ աղաքանալ

Աղբյուրներ

• Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։