աղեղնաշառաչ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɛʁnɑʃɑˈrɑt͡ʃʰ]
վանկեր՝ ա•ղեղ•նա•շա•ռաչ
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) ահեղ շառաչող նետ ու աղեղով կռվող՝ պատերազմող ◆ Հայն աստղախոսեց, երբ ցեղերն էին աղեղնաշառաչ Հովհաննես Շիրազ
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։