աղկաղկ

Հայերեն

• ՄՀԱ՝ [ɑʁˈkɑʁk]

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղկաղկ

վանկեր՝ աղկ•աղկ 

Ստուգաբանություն

Կրկնավոր բառ՝ հնդեվրոպական * lg-l- նախաձևից՝ * elg «թշվառ, խեղճ, աղքատ, կարիքավոր» արմատից. հմմտ. հին վերին գերմաներեն elki «քաղց», լիտվերեն elgtis «մուրալ», elgeta «մուրացկան»։

Ածական

1. աղքատ, խեղճ
2. զազիր, նանիր
3. չնչին, անպետք, անարգ ◆ Կիները ձեռվընին պիտի առնեն զայն (դաշույնը) երբեմն չհասկանալով անոր լեզվեն, չըմբռնելով՝ իրենց աղկաղկ ու աշխարհիկ կիրքերուն անզորությանը մեջ։ (Գրիգոր Զոհրապ)
4. տկար, վտիտ

Արտահայտություններ

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություններ

Թարգմանություն

Աղբյուրներ

• Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
• Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
• Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
• Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։