աղոթալեռ
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁɔtʰɑˈlɛr]
վանկեր՝ ա•ղո•թա•լեռ
Գոյական
- (նորբ․) աղոթելու լեռ՝ սրբավայր, ուխտատեղի ◆ Հայացքս մնաց Աղոթալեռանն իմ բարձրյալի։ Դ․ Պետրոսյան
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Փառանձեմ Մեյթիխանյան, Նոր բառերի բացատրական բառարան, Երևան, «Փյունիկ», 1996 — 220 էջ։