աղոթող

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•ղո•թող 

  1. Պոլիս, Կարին, Մուշ՝
  2. աղոթքի միջոցով բժշկություն անող ◆ Երեխային աչք են տվել, տեր աղոթողին, որ աղոթե։ ՄԼԽ

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։