աղոթք-անեծք

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն

  • ՄՀԱ՝ [ɑʁɔtʰkʰ ɑˈnɛt͡skʰ]

վանկեր՝ ա•ղոթք-ա•նեծք 

Բացատրություն


  1. (նորբ․) աղոթքն իբրև անեծք (ուղղված թշնամուն) ◆ Մայրս թախտի տակ հավաքում է մեզ, Աղոթք-անեծքի խոսք է կրկնում։ Ռազմիկ Դավոյան

Աղբյուրներ[խմբագրել]