աղուել

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•ղու•ել 

  1. Արաբկիր, Կեսարիա, Ղարաբաղ՝ թույն խառնել, թունավորել ◆ Խմորը աղվեց ու մկան ծակի մոտ դրեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Սիրեկանի խորհրդով մարդուն աղվեց: (Ձեռագիր)
  2. ընդդեմ մեկի տրամադրվել, դրդել
  3. ձախորդություն բերել ◆ Աղվեցի՞ր ի՞նչ է, հենց որ մոտս նստեցիր՝ էլ թուղթ չի գալիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
  4. դառնալ ◆ Բերանս ըղվալ ա։

Արտահայտություններ[խմբագրել]

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։