աղուել
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•ղու•ել
- Արաբկիր, Կեսարիա, Ղարաբաղ՝ թույն խառնել, թունավորել ◆ Խմորը աղվեց ու մկան ծակի մոտ դրեց։ (Ստեփանոս Մալխասյանց) ◆ Սիրեկանի խորհրդով մարդուն աղվեց: (Ձեռագիր)
- ընդդեմ մեկի տրամադրվել, դրդել
- ձախորդություն բերել ◆ Աղվեցի՞ր ի՞նչ է, հենց որ մոտս նստեցիր՝ էլ թուղթ չի գալիս։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
- դառնալ ◆ Բերանս ըղվալ ա։
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։