աղուլի
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•ղու•լի
- Կարին, Համշեն՝ թունավոր, թունավորված, թույն պարունակող ◆ Ըսին… թագավորը աղուլի գաթա պիտի ուտեցնե։ ՀԺՀՔ ◆ Աղուլի կերակուրը դրեց նրա առաջ, որ ուտի։ (Ստեփանոս Մալխասյանց)
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։