աղց
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑʁt͡sʰ]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ աղց
վանկեր՝ աղց
Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Թերևս բնիկ հնդեվրոպական՝ * l(k)-sk-` * el-, * el-k- «քաղցած, վատ» արմատից. հմմտ. լիտվերեն álkti «քաղցած լինել», alkanas «քաղցած», հին սլավոներեն alьkati «քաղցել, քաղցած լինել», չեխերեն lakati «պահանջ ունենալ», ռուսերեն (հին սլավոներեն) алкать «ցանկանալ, ծարավել»։ Հավանաբար * el- արմատի աճականով ձև է նաև * elg-ը, որից՝ աղկաղկ «թշվառ, աղքատ», և * lugk-ը, որից համարվում է աղքատ բառը, թեև ավելի հարմար է այն միացնել աղց ձևի հետ և բխեցնել * ln արմատից։ Ավելի քիչ հավանական է Հրաչյա Աճառյանի ենթադրությունը այս բառի ասորական ծագման մասին։
Գոյական
- կարիք, պահանջ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Ի արտաքին հոլովում | ||
| Եզակի թիվ | Հոգնակի թիվ | |
| Ուղղ. | աղց(ը) | աղցեր(ը) |
| Սեռ. | աղցի | աղցերի |
| Տր. | աղցի(ն) | աղցերի(ն) |
| Հայց. | աղց(ը) | աղցեր(ը) |
| Բաց. | աղցից | աղցերից |
| Գործ. | աղցով | աղցերով |
| Ներգ. | աղցում | աղցերում |
| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։