Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝ աճառապինդ

վանկեր՝ ա•ճա•ռա•պինդ

Կազմություն

Արմատ՝ աճառ, հոդակապ՝ -ա-, արմատ՝ պինդ:

ջլապինդ, պնդաջիլ, պնդաջիղ, ջղապինդ, ջղապիրկ, ջղոտ, ջլուտ, մկանուտ, մկանեղ, մկանոտ, ամրամկան, ամրաջիլ, ամրաջղուտ, հաստաջիլ, հաստաբազուկ, ուժեղ, զորեղ, (հզվդ․)` աճառապատ, աճառուտ, կարշնեղ, կարշապինդ, կաշմբուռն (հնց․), (գվռ․)` ջիլոտ, ջլոտ, ջիլջիլոտ

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։