ամենա-ամենա
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑmɛnɑ ɑmɛˈnɑ]
վանկեր՝ ա•մե•նա ա•մե•նա
Բառակազմություն[խմբագրել]
Գոյական
- (նորբ․) ամենակարևոր, առաջնահերթ, գլխավոր ◆ Ինչ ասեմ, որ իրեն աստվածացրել եմ, որ նա ինձ համար ամենա-ամենա է։ Լրագիր (թերթ) ◆ Բայց և պատրաստվելիք օրենքները չեին հետաքրքրում այդ ամենա-ամենա անդամին։ Երկիր (թերթ)
Թարգմանություն
Աղբյուրներ[խմբագրել]
- Սեդա Էլոյան, Արդի հայերենի նորաբանությունների բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «Հայաստան», 2002 — 492 էջ։