ամպակ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ամ•պակ 

  1. Ակն՝ անապակ, անխառն, անարատ ◆ Քու տերևդ վարդ կու մանի, Քու ջուրն անպակ գինի։ (Ձեռագիր)
  2. անհամ, անժուր, առանց հյութի՝ յուղի ◆ Աժան միսին ջուրը ամպակ կըլլա։ (Հրաչյա Աճառյան)

Արտահայտություններ[խմբագրել]

  1. Բալու՝ ամպակ-ամպակ խոսել - անհամ, անիմաստ խոսքեր ասել

Աղբյուրներ[խմբագրել]

  • Հրաչյա Աճառյանի Անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների Ազգային Ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։