Jump to content

այիբ

Վիքիբառարան-ից

Հայերեն բարբառային բառ

վանկեր՝ ա•յիբ 

  1. Արարատյան, Նոր Ջուղա, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Վան, Կարին, Նոր Նախիջևան, Սասուն, Ուրմիա, Մուշ, Հաճն, Համշեն՝ այպ, ամոթ, պատկառանք  Աղչկա մե սիպտկությունը օխտը այիբ կը պարտկե (Գտա)։
  2. թերություն, արատ, պակասություն  Իշուն նստելը մի այիպ է, իջնելն՝ էրկու (Էաժ)։  Խումը մարդուս այպը մեյտան կհանե (Ձ)։

Արտահայտություններ

[խմբագրել]

Աղբյուրներ

[խմբագրել]
  • Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։