այիբ
Հայերեն բարբառային բառ
վանկեր՝ ա•յիբ
- Արարատյան, Նոր Ջուղա, Թբիլիսի, Ղարաբաղ, Հավարիկ, Վան, Կարին, Նոր Նախիջևան, Սասուն, Ուրմիա, Մուշ, Հաճն, Համշեն՝ այպ, ամոթ, պատկառանք ◆ Աղչկա մե սիպտկությունը օխտը այիբ կը պարտկե (Գտա)։
- թերություն, արատ, պակասություն ◆ Իշուն նստելը մի այիպ է, իջնելն՝ էրկու (Էաժ)։ ◆ Խումը մարդուս այպը մեյտան կհանե (Ձ)։
Արտահայտություններ
[խմբագրել]Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Հրաչյա Աճառյանի անվան լեզվի ինստիտուտ, Հայոց լեզվի բարբառային բառարան («Նաիրի» հրատարակչություն), Երևան, «ՀՀ Գիտությունների ազգային ակադեմիա», 2001-2002 — 2792 էջ։
Կատեգորիաներ:
- Հայերեն բարբառային բառեր
- Բառեր «Հայոց լեզվի բարբառային բառարան» գրքից
- Արարատյան բարբառային բառեր
- Նոր Ջուղայի բարբառային բառեր
- Թբիլիսիի բարբառային բառեր
- Ղարաբաղի բարբառային բառեր
- Հավարիկի բարբառային բառեր
- Վանի բարբառային բառեր
- Կարինի բարբառային բառեր
- Նոր Նախիջևանի բարբառային բառեր
- Սասունի բարբառային բառեր
- Ուրմիայի բարբառային բառեր
- Մուշի բարբառային բառեր
- Հաճնի բարբառային բառեր
- Համշենի բարբառային բառեր