անբան
Հայերեն
- ՄՀԱ՝ [ɑnˈbɑn]
Դասական ուղղագրութեամբ՝ անբան
վանկեր՝ ան•բան
անբան1
[խմբագրել]Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- անգործ, պարապ ◆ Մի՞թե հենց ես պետք է մնամ էսպես անբան ու անգործ նստած, անպետք ինձ համար էլ, ուրիշների համեր էլ Հովհաննես Թումանյան
- ծույլ, գործից խուսափող ◆ Հարսս անբանի մեկը դուրս եկավ , լուծ չէր քաշում։ Սերո Խանզադյան
- բթամիտ, ապուշ, անլեզու ◆ Անբան գառները մութ ձորերի միջին խաղ էին կանչում ու ձենով լալիս։ Հովհաննես Թումանյան
- չխոսող, անխոս
- ոչ բնական, բնականություն չունեցող, անխելք, անբանական ◆ Այդ գիտակցությունը կամաց-կամաց բթանում… և բանավոր արարածի կյանքը ստորանումէ մինչև անբան կենդանու աստիճանը։ (Նար-Դոս)
Հոմանիշներ
[խմբագրել]- ծույլ, պարապ
Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
անբան2
[խմբագրել]Ստուգաբանություն
[խմբագրել]Գոյական
- սպիտակ ծիրանի տեսակ
Հոմանիշներ
[խմբագրել]Արտահայտություններ
[խմբագրել]| Բաղադրյալ բառեր | |
Թարգմանություններ
[խմբագրել]Թարգմանություն
Աղբյուրներ
[խմբագրել]- Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
- Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
- Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
- Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։