Հայերեն

Դասական ուղղագրութեամբ՝

վանկեր՝ ան•գյու•ման

Ստուգաբանություն[խմբագրել]

Պապեն, Կարին, Վան՝ անհույս, անհետ
Արարատյան, Ղարաբաղ՝ անհետ ◆ Կուզեմ կորչեմ անգյուման, էս աշխարքից բեզարած։ Հովհաննես Թումանյան ◆ Նազուք մեջքը ծառի նման, տատանում է գեղեցիկ, մեկ թռչում է նա անգուման, մեկ գնում է՝ խիստ հեզիկ։ Ռափայել Պատկանյան
Արարատյան, Ղարաբաղ, Շիրակ՝ անտեղյակ ◆ Լույսը գերեզմանը վկա, որ ես անգյուման եմ։ (Էմինեան ազգագրական ժողովածու)

Բաղադրյալ բառեր

Թարգմանություն

Էդուարդ Բագրատի Աղայան, Արդի հայերենի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայաստան», 1976։
Հրաչյա Աճառյանի անվան Լեզվի Ինստիտուտ, Ժամանակակից հայոց լեզվի բացատրական բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1969։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բառարան, Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիայի Հրատարակչություն», 1967։
Աշոտ Մուրադի Սուքիասյան, Հայոց լեզվի հոմանիշների բացատրական բառարան, Երևան, «Երևանի Պետական Համալսարան», 2009։
Սերգեյ Աշոտի Գալստյան, Դպրոցական բառակազմական բառարան (Դպրոցական մատենաշար) (խմբ. Հովհաննես Զաքարյան), Երևան, ««Զանգակ-97» հրատարակչություն», 2011 — 230 էջ, ISBN 978-99941-1-933-2։